Çıplak ve Ölü / Norman Mailer
(s.190)
(...) Red araya girdi. Heyecan gösterileri onu her zaman rahatsız
ederdi.
- Yapmayın, rahat durun, diye mırıldandı. Bir iki dakika sonra bol bol
dövüşeceksiniz.
Homurdanarak ekledi:
- Ordu adına dövüşeceksiniz! Bana kalırsa Washington'u ata
bindirdiklerinden beri burnumuz boktan çıkmıyor.
Toglio sözünü kesti:
- Doğru değil yaptığın, Red. George Washington'dan böyle söz
edemezsin.
Red dizine vurdu:
- Tamam Toglio, tamam! Sen bayrağını seviyorsun.
Toglio eskiden okuduğu bir hikayeyi hatırladı: "Vatansız Adam"dı
hikayenin adı. Red'in de bunlardan biri olduğuna karar verdi.
.......................................................................
(s.326)
RED VALSEN - GEZGİNCİ HALK ŞAİRİ
(...)
İlkbaharın sonlarına doğru şirket caddesinin sonundaki küçük parkta
kız arkadaşı ile birlikte oturuyor. Arkalarında kasaba bitiyor, koyu renk
çıplak tepeler, ayışığında daha da kararmış ve batıya uzanmış. Vadi
karardıktan çok sonra bile doğudaki tepelerin arkasında gün batışının son
çizgilerini görebiliyorlar.
Ne güzel manzara, diye mırıldanıyor kız.
Allah belasını versin, gidiyorum buralardan. Red on sekiz yaşında.
Tepelerin ardında ne var, merak ederim her zaman, diyor kız
rahatlıkla.
Red parkın seyrek otlarına ayakkabılarını sürtüyor. Durmadan
ayaklarımı oynatıyorum, babam gibiyim ben de, bir sürü fikirleri vardı onun,
bir sürü kitapları, ama anam sattı hepsini. İşte kadın dediğin.
Nasıl gidebilirsin, Red? Senin eline bakan bir anan var.
Bana bak, zamanı gelince eşyamı aldığım gibi düşeceğim yola. Bir
erkek, kimseye boyun eğmeyeceği bir yere gitmeli. (Karanlık basıyor. Daha o
zamandan içinde bir sabırsızlık, bir öfke, ve daha başka bir şey,
çevresindekii tepelerin ardında gün batışının son ışıkları.) İyi bir kızsın
sen, Agnes. (Kızı bırakacağını düşündükçe içinde, önemli bir şeyin yitirildiği
duygusu ve tatlı tatlı bir kendine acıma.) Ama bak söyleyeyim sana, hayatımın
babamınki gibi bitmesini istemiyorum. Ömrümü madende tüketmek niyetinde
değilim.
Demek çok şeyler yapacaksın, Red.
Elbette. (Red gecenin tatlı havasını ciğerlerine çekiyor ve toprağı
kokluyor. Gücün bilincine varılması ve etrafı çevreleyen dağlara kızılması.)
Bak sana söyleyeyim mi, ben Tanrıya inanmıyorum.
Şaka söylüyorsun, Red.
(Babasının örtü altında yatan ölüsü, göçüğün altında ezilmiş, dümdüz
olmuştu hemen hemen.) Hayır, şaka etmiyorum, ben Tanrıya inanmıyorum.
Arada sırada ben de inanmıyorum, diyor Agnes.
Evet, nedenini anlatırsam, o zaman anlarsın.
Ama sen gitmek istiyorsun.
Evet. (Başka bir şeyin daha bilinci. Kızın vücudu körpe, güçlü;
göğüslerinin kokusunu biliyor, pudralanmış bebek gibi kokuyor. Ama kasabadki
kadınların hepsi sonradan birer odun olurlar.) Joe Maceky'i düşünme. Alice'den
bir çocuğu oldu, sonra bırakıp kaçtı. Alice benim kız kardeşim, ama ben Joe'ya
hak veriyorum. Bunun nedenini anlayabiliyor musun, Agnes.
Sen çok zalimsin.
Evet, doğru. On sekiz yaşındaki biri için büyük bir övgü.
Kuyuların kapanacağını hesaba katacaksın elbet her zaman.
O hafta çok iyi geçti; tavşan avına gidildi, bir iki kere top oynandı,
ama hepsinin tadı çabuk kaçtı. Vaktinin çoğu evde, mutfakta değil, yatak
odasında geçti. Küçük kardeşleri durmadan gürültü ettiler; Alice piçine meme
verirken suratı asık. Çalıştığı günler daha kolaydı yaşamak, ama şimdi bütün
gün onların arasında.
Ben bu kasabadan gidiyorum, diyor sonunda.
Nee? Olmaz, diyor anası, Tanrı korkusu yok mu sende. Tıpkı babası.
(İsveçli aksanını kaybetmemiş, kısa, tıknaz bir kadın.)
Daha fazla dayanamayacağım, gençliğim çürüyüp gidiyor burada. Eric
büyüdü artık, kuyular açılınca o çalışmaya başlasın.
Gidemezsin.
Önüme geçmeyin! diye bağırıyor. Burada bir lokma ekmekten başka ne
kazanabiliyoruz?
Az sonra çalışmaya başlar Eric madende. Evlenir. Güzel bir İsveçli kız
alır.
Fincanını tabağına hızla koyuyor. Yok, ben evlenip başıma bela alamam.
(Agnes. Fikir aslında fena değil, hemen öfkeyle reddediyor.) Ben gidiyorum
buradan, bir matkabın arkasında ömrümü tüketecek değilim, siktiminin tüneli
üstüne ne gün yıkılacak diye bekleyip duramam.
Kız kardeşi giriyor mutfağa.
Pis sümüklü, daha yaşın on sekiz, nereye gidiyormuşsun bakalım?
Sen karışma diye bağırıyor.
Hayır, karışacağım. Annemden çok beni ilgilendirir bu. Siz erkekler ne
işe yararsınız zaten, başımızı belaya sokar, sonra defolup gidersiniz. Evet,
gidemezsin, diye basıyor çığlığı.
Neden? Merak etme zıkkımlanacak bir şey bulursun her zaman.
Ben de başımı alıp gitmek isterim belki, ben de burada beni alacak bir
erkek peşinde koşmaktan bıktım usandım artık belki.
Bu senin bileceğin iş, anlıyor musun. Beni durduramazsın, siktir ol.
Sen de beni bırakıp giden alçak herif gibisin, zorluğa katlanamayan
erkek on para etmez.
(Titreyerek;) ben de Joe Mackey'in yerinde olsaydım seni bırakıp
kaçardım. Aferin. Akıllı çocukmuş.
Demek kız kardeşine kötülük eden heriften yana çıkıyorsun.
Ne suçu var oğlanın, sana elinden geleni yaptı. (Tokadı indiriyor.
Red'in gözlerinde öfke ve suçluluk gözyaşları. Hepsine göz kırpıyor ve kız
kardeşine bakıyor.)
Anası içini çekiyor. Peki git istiyorsan. Bütün ailenin hayvanlar gibi
savaştığı bir sırada doğru şey değil bu yaptığın.
Madende kim çalışacak? (Zayıfladığını hissediyor.)
Eric. Anası içini çekiyor yeniden. Günün birinde bu geceyi
hatırlayacak ve ne büyük bir kötülük yaptığını anlayacaksın.
Erkek dediğin basar gider. Burada kapana girmiş gibi oturmaz. (Bu son
çıkış bile içini ferahlatmıyor.)
Norman Mailer
Çıplak ve Ölü, E Yayınları
Norman Mailer'ın 'Çıplak ile Ölü' romanından bir bölüm
http://epigraf.fisek.com.tr/index.php?num=355
Emre Sururi tarafından, 18/03/2001 tarihinde gönderildi.
Epigraf: Online Türkçe Edebiyat Arşivi | http://epigraf.fisek.com.tr
| epigraf | Bir önceki eser: Amerikan Rüyası / Norman Mailer |
| Bir sonraki eser: Geyikli Park / Norman Mailer |