Epigraf, Uzak Ülke projesinin elemanıdır

Saçıma karlar yağmış, boşuna yaz beklemek. | Turgut Yarkent

Hayatım / Edith Piaf


Marcelle: Edith Piaf'ın kızı
P'tit Louis: Marcelle'in babası

Ayrılışımızdan kısa bir süre sonraydı.

O zamanlar dans edilen bir lokalde, bir bal musette'de, Pigalle
Meydanı'ndaki "Le Tourbillon"da çalışıyordum. Orada her işten birazcık
yapıyordum: şarkı söylüyor, bardakları yıkıyor ve ortalığı süpürüyordum. Bir
gece P'tit Louis'nin geldiğini söylediler. Rengi sararmıştı ve mırıldanıyordu:
"Marcelle ağır hastalandı. Menenjit... Çocuk hastanesinde yatıyor... Ümit
kesildi!"

O dönemde bu tür hastalıkları tedavi etmek çok zordu. Hastaya
ponksiyon uygulanır ve dokuz gün beklenirdi. Hasta bu süreyi atlatırsa,
iyileşirrdi. Atlatamazsa...

Sekiz gün boyunca bir mucize olması için dua ettim. Dokuzuncu gün,
içimi kötü bir his kapladığından Belleville'deki otelden hastaneye kadar
yalınayak yürüdüm. Cebimde bir tek sou bile yoktu. Marcelle'in yanına
yanaştım. Yaşlı ve güler yüzlü bir hemşire "Kendine geldi! Ateşi de düşmeye
başlıyor! Sanırım hastalığı atlattı!" dedi.

Usulca küçük kızımın yanına sokuldum. Marcelle, mavi gözlerini sonuna
kadar açmış ve beni hastalığa tutulduğundan bu yana ilk defa tanımıştı. "Anne,
gel yanıma, beni bırakma!" dedi.

Ağlayıp yanağına öpücükler kondurdum. Sabah beşe kadar yanında kaldım
ama daha sonra ayrılmak zorundaydım.

Öğleyin P'tit Louis'yle birlikte geri döndüm. Mutluydum, çünkü kabusun
sona erdiğini sanıyordum.

Ama Marcelle ölmüştü...

Ne P'tit Louis'te ne de bende küçük bir çelenk almak için para vardı.
Suskunca ayrıldık. Ben Place Pigalle'ye geri döndüm.

Kahrolmuştum. Bir ara çalıştığım yerde konsomatrislik yapan
kadınlardan biri yanıma yaklaştı ve "Kafanı boşuna yorma. Göreceksin, gerekli
olan parayı bir şekilde toparlayacağız" dedi.

Çocuğumun toprağa verilmesi için gerekli olan para bir yana, cebimde
bir bardak su bile alabilecek kadar para yoktu.

Ama en az benim kadar fakir olan erkek ve kız arkadaşlarım, ellerinden
geldiğince yardım etiler. Buna rağmen halen on frank eksiğim vardı.

Saat sabahın dördüydü. Üzerimde çok büyük duran ve kolu yamalı olan
mantomu giyip karanlığın ortasına daldım.

Marcelle'i düşünüyordum; şanssızlığımı ve halen eksik olan on frankı.
Kendimi sokaklarda ağır ağır sürüyordum.

Birden arkamdan biri "Hey bebek!" diye seslendi. "Benimle biraz
eğlenmek için ne istersin?"

İri yapılı bir adam alaylı alaylı sırıtıyordu. Beni sokak kızlarıyla
karıştırmıştı.

Yoksa onu tokatlar ve küfrederdim! Ama ümitsizliğin ve çaresizliğin
etrafımı sardığı bu gecede yapamayacağım hiçbir şey yoktu. Bu nedenle daha
önce de bahsettiğim bu yabancıya "On frank!" dedim.

Beni hemen kolumdan tutup küçük bir otele götürdü.

Otel sahibinden odamızın numarasını öğrendikten sonra merdivenleri
çıktı. Kendi kendime: "Bu imkansız! Böyle bir şey yapamazsın!" diyordum.

Odaya girdikten sonra yabancı önümde durdu ve sırıtarak, "Al, sana on
frankı peşin vereyim" dedi.

Parayı masanın üzerine koydu. Daha sonra tekrar bana döndü. Ellerini
omuzlarıma koyduğunda, bu iri yapılı adamla kendime olan saygımı yitirmeden
başa çıkamayacağımı anladım.

Yabancı bana soğuk bir bakış fırlattı. "Daha ne bekliyorsun?" diye
sordu.

Hıçkıra hıçkıra ağlamaya ve ona hikayemi anlatmaya başladım: çocuğumun
ölümünü, toprağa verilmesi için gerekli olan eksik on frankı...

Bana acıdığını ve gitmeme izin vereceğini anlamıştım.

Omuzlarını silkti ve kısık bir sesle, "Git bebeğim!" dedi. "Hayat her
zaman insana gülümsemiyor, öyle değil mi?"

İşte, bugüne kadar darda kalanlara en ufak bir karşılık bile
beklemeden yardım etmemin asıl nedeni bu adamdır.

Peki, bu adam bana bir fahişe gibi davranmış olsaydı... Belki de bugün
birçok insanın vücudunu, birçoğunun da ruhunu son adna kurtaran biri
olmayacaktım.

Bugün dahi, bana başkalarına yardım etme duygusunu sağlayan bu insana
minnettarım.

Bana hayatta hiçbir şey, karşılık almadan yardım etme duygusu kadar
temiz ve yüce bir mutluluk vermemiştir.

Edith Piaf
Hayatım, Edith Piaf, Arion Yayınları


Edith Piaf'ın kendi kaleminden hayatından bir kesit
http://epigraf.fisek.com.tr/index.php?num=305
Emre Sururi tarafından, 09/02/2001 tarihinde gönderildi.
Epigraf: Online Türkçe Edebiyat Arşivi | http://epigraf.fisek.com.tr

epigraf     Bir önceki eser:   Edith Piaf / Jean Cocteau
<<< -- Rasgele bir eser -- >>>
   Bir sonraki eser:   Hamlet / Thomas Stearns Eliot