Son Gül / Nurullah Ataç
Avni'ye
İşte son gül soluyor
Gizli ve kinli eller
Yaprakları yoluyor
Çiçeklerle beraber.
Ağaçlardan süzülen
Bir asabî uğultu,
Bahs ederek hüzünden,
Yaralıyor sükûtu.
Gösteriyor her bakış
Bir ürperme, bir korku;
Her yüreğe uğramış
Sanki hicrânın oku.
Sonbahârın zehrinden
Gönlüm hisse alıyor;
Titre, ruhum! derinden:
İşte son gül soluyor.
Nurullah Ataç
Dergâh, 20 Aralık 1921, Sayı: 17
Nurullah Ataç'ın 'Son Gül' şiiri
http://epigraf.fisek.com.tr/index.php?num=782
Vedat Kamer tarafından, 25/11/2001 tarihinde gönderildi.
Epigraf: Online Türkçe Edebiyat Arşivi | http://epigraf.fisek.com.tr
| epigraf | Bir önceki eser: Melâl Perisi* / Nurullah Ataç |
| Bir sonraki eser: Akşam Şarkısı / Nurullah Ataç |